τέλος πάντων

Αν κάποιος με ρώταγε τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, θα έλεγα παρατηρητής, παρατηρητής ανθρώπων....το κάνω συχνά στις βόλτες, παρατηρώ , που και που παρατηρώ κι εμένα, προσπαθώ τουλάχιστον. Ανθρακούχο με λεμόνι και ωραίος αέρας, μπέρδευα τις σκέψεις μου για να τις αποκρύπτω και σ' άφηνα να τις συναρμολογείς, να προλαβαίνω να φεύγω σε περίπτωση που δεν καταλάβαινες..
Τέλος πάντων, φύσαγε στο μπαλκόνι. Μετά χτύπησε το κουδούνι, ήταν το Τέλος. Δεν του άνοιξα, δεν του ανοίγω τα τελευταία χρόνια (αν και κάθε φορά λέω πως θα το κάνω), έρχεται ξαναέρχεται κι εγώ κάνω πως δεν είμαι σπίτι, μέχρι που εκνευρίζεται και σπάει την πόρτα...και μετά άντε καθάριζε.
Δεν φταίει κι αυτό, δικό μου το λάθος, γιατί εκεί που παρατηρούσα, το έβλεπα που πέρναγε τον δρόμο και αντί να ντυθώ, να φτιάξω κανα καφέ και να του ανοίξω, έκανα πως δεν το 'βλεπα
καλά να πάθω.
τέλος πάντων, ωραία που φύσαγε...

Τους έλεγαν ολίγον “ελαφροίσκιωτους”

Λοιπόν να, εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται η έκπληξη

και είναι έκπληξη να βγαίνεις απ' το θέατρο με ένα αίσθημα τέρψης και ικανοποίησης κι ένα χαμόγελο για την υπόλοιπη βραδιά....μεγάλη υπόθεση!

Ήταν “Οι Ελαφροίσκιωτοι” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη φτιαγμένοι από την Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, για το φετινό φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου

(20 & 21 Ιουλίου >Απεντομωτήριο)

, ήταν μια παράσταση με πολλή φρεσκάδα, ευρηματικότητα, άποψη και ταλέντο μαζεμένο,

ήταν από αυτά τα μικρά που χάρη στην απλότητά τους γίνονται μεγάλα και τα κουβαλάς στις στιγμές σου

τους χαρήκαμε.

Σκηνοθεσία διδασκαλία: Μαριτίνα Πάσσαρη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου

ερμηνεύουν:

Ηθοποιοί – σπουδαστές απόφοιτοι του 'Α έτους:

Στέλλα Βογιατζάκη

Χαρά-Μάτα Γιαννιάτου

Έλλη Ιγγλίζ

Μιχάλης Κίμωνας

Κατερίνα Παπανδρέου

Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης

Αλέξανδρος Φράγκος

Μ.Χ.

17 χρόνια πριν έφυγε για άλλα ταξίδια ο πιο ιδιοφυής ίσως μουσικός αυτής της χώρας
το πιο "επαναστατικό" του έργο ,κατά την γνώμη μου, ο Μεγάλος Ερωτικός, άνθισε από το 1972 και δεν μαράθηκε ποτέ έκτοτε...

"Θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου,
ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου.
Ότι κραταιά ως Θάνατος Αγάπη,
σκληρός ως Άδης Ζήλος.
Περίπτερα αυτής περίπτερα πυρός, φλόγες αυτής.
Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην,
και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν"
(Απόσπασμα από το "Άσμα Ασμάτων"του Σολομώντος)

http://www.youtube.com/watch?v=y5y_dgfX73A&feature=share

έλεγε:

«Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια. Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ' απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες...».


http://www.youtube.com/watch?v=uRFOKkQBmOE





H Λίνα Νικολακοπούλου γράφει:

"Είμαστε τυχεροί που μιλάμε αυτή τη γλώσσα που μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις. Μέλλον ποίησε με τον ακριβό λόγο του Νίκου Γκάτσου. Γιατί το έργο του, ο βίος και τα γραπτά του είναι σαν ασημένια ιερή ελιά που τον καρπό της χέρια να 'χεις να μαζεύεις. Ορίστε η κληρονομιά για τα πνευματικά παιδιά του. Νά ένας «καθρέφτης με το μαχαίρι» να κοιταχτούμε και να κόψουμε σκοινιά, δεσμά, ευτέλειες. Να ανοίξουμε γράμματα κλειστά ακόμα. Και ας μας τα έστελνε κάθε φορά που κάτι είχε να μας πει, και ας μην τα ανοίγαμε. Ήρθε ο καιρός.
Όσα νερά θολά και αν τρέχουν στα κανάλια, κι όσα δημόσιας σχέσης ρεύματα μας κατακλύζουν χρόνια τώρα με ηθελημένες «ηλιοφανείς» στάσεις ζωής ή πάλι ηθελημένες - κάθε που κάτι νιώθουμε και πάμε να το αρθρώσουμε- «κακοκαιρίες», εκείνο το «ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην» από το Άσμα Ασμάτων, στον «Μεγάλο Ερωτικό» γίνεται σχεδία και κιβωτός μέχρι το σπίτι μας, μέχρι την πόρτα κάποιου φίλου.
Όχι πως δεν υπάρχουνε άνθρωποι δικοί ή σαν δικοί, αλλά εκείνος ήταν έξοχος. "

εδώ όλο το κείμενο:
http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_manos_hatzidakis.html

ΘΕΟΛΟΓΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ο Genet για την Θεά:


ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΞΕΚΟΜΜΕΝΗ απ'τον κόσμο που φτάνει μέχρι του σημείου να πει:
"Και τι με νοιάζει τι σκέφτεται ο Χ...για την Θεά που ήμουν; Τι με νοιάζει εμένα η ανάμνηση που φύλαξε από μένα; Εγώ είμαι μια άλλη। Κάθε φορά θα είμαι μια άλλη".




απόσπασμα από το βιβλίο του Jean Genet, Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
Μετάφραση:ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

της Λίνας , τώρα που οι πόλεις δεν σηκώνουν άλλα αγάλματα.

Τώρα που οι πόλεις δεν σηκώνουν άλλα αγάλματα
Τώρα που οι μήνες είναι τόσο στριμωγμένοι

Τώρα ποιανού η ελευθερία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει

Δεν θα τον πιάσει πουθενά αυτόν η κάμερα
Όσοι τραβούν τον κόσμο αυτόν είναι εκτεθειμένοι

Τώρα ποιανού η φαντασία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει

Όσο θα 'χει η άσπρη τέντα μια σκιά
Κι άλλη μια κρυφή γωνιά στα καφενεία

Σε μονό κρεβάτι κάθε μια βραδιά
Κάτι πάντα θα αγαπάει την κοινωνία

Παρατηρώ και αναρωτιέμαι, ναι είμαι αγανακτισμένος γιατί δεν έχω ιδέα μάλλον για το τι μου συμβαίνει, τι μας συμβαίνει και τι θα μας συμβεί. Ναι ήμουν κι εγώ σ' αυτή τη διαμαρτυρία, αλλά πραγματικά δεν ξέρω γιατί απ' όλα διαμαρτύρομαι, ναι είναι ζήτημα να μην έχεις ξεκάθαρα ζητήματα, εκεί καταλαβαίνεις πόσο απελπισμένος είσαι τελικά, πόσο απελπισμένοι είναι και οι γύρω σου, πόσο δεν έχεις ιδέα τι να προτείνεις τι να κάνεις, τι να ονειρευτείς . Αντιλαμβάνεσαι σίγουρα ότι πρέπει να βγεις στον δρόμο, ότι δεν σου έχουν αφήσει επιλογές, ότι τα 'χουμε κάνει όλα σκατά, αλλά δεν είμαστε και σίγουροι με ποιον τρόπο να τα καθαρίσουμε
Ίσως γιατί ακόμη κάνουμε ανασκόπηση, που ναι για αυτή τη χώρα μάλλον άργησε, δεν γίνεται να λέμε συνεχώς δείτε που μας κατάντησαν παρόλο που εμείς τους ψηφίζουμε για χρόνια και να ζούμε σε μια ουτοπική ευημερία του τύπου όλα καλά και γλεντάμε τώρα...
Αλλά με το τέλος αυτής της ανασκόπησης μάλλον πρέπει να δούμε τι μας αφορά...να βολευτούμε άλλη μια φορά ή να απαιτήσουμε
πιστεύω σε μελλοντικά αιτήματα ναι, αρκεί να πούμε αλήθεια και μεταξύ μας, να ξεβολευτούμε επειδή πραγματικά υπάρχει λόγος, να ενημερωθούμε γενικά και ειδικά, γιατί για να απαιτήσεις, οφείλεις καταρχήν να συνειδητοποιήσεις, αλλά κρατάμε την πλατεία, είναι ωραία συγκυρία για κουβέντα ουσιαστική και επί του θέματος
φιλί και αλήθεια
καλημέρα

Κ. Β.

και είπα σήμερα να γράψω 2 λέξεις για έναν άνθρωπο που θαυμάζω, δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ, τον είδα πρόσφατα να παίζει την μουσική του,
θαύμαζα πάντα τα ηχοτοπία του, τις εικόνες του, τις σκέψεις του και αυτήν την περίεργη γλύκα στη φωνή,
αυτή τη φορά θαύμασα την αύρα του ανθρώπου που 'χει εκτιμήσει τον εαυτό του βαθιά,
η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και μοιράζεται την αγάπη, με συγκινεί και με κάνει να ελπίζω, πως την ουσία μας θα την βρίσκουμε όταν θα μπορούμε να κοιτάμε.... μέσα.
μου 'χει πει πολλά απ' αυτά που σκέφτομαι, απ' αυτά που μπορεί να σκέφτεσαι κι εσύ
κουβαλάω πάντα κάτι,
" να αγαπάς τους ανθρώπους, μη φοβάσαι κανέναν"


http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=36427&tsz=0&act=mMainView