Δύσκολη μέρα,δύσκολη λες....ξυπνάς, ακούς θάνατο τον συναντάς, φωνάζεις για τους δολοφόνους..ακούει κανείς; Θέλω να πω, να πω..θα πω τέχνη. Γιατί; Έτσι έμαθα, γι' αυτό!. Για ποιόν; Εδώ τα βρίσκω σκούρα!Είναι από τις μέρες που αγωνίζεσαι να πιαστείς από ένα χρώμα στο μαύρο γύρω σου, αλλά κάποιος μαλάκας πέταξε τις παλέτες...με ποιό δικαίωμα κύριε; Με ποιό δικαίωμα; Κι αυτός ο έρωτας που τόσο θες να υπάρξει...πόσα κενά να σου γεμίσει πιά; Μάταια; Όλα; Μεγαλώνω, τώρα ούτε ο Μάνος με παρηγορεί,ίσως του φόρτωσα πολλά..από ανάγκη μόνο... ναι μαμά έφαγα...
Καληνύχτα.

Tomasz Stanko

Σαν σταγόνες...κάπως έτσι πέφτουν οι νότες του..δεν είναι μελό δεν είναι υπερβολικό, είναι τόσο όσο πρέπει.. πόσο μάλλον αν οι μόνες ελεύθερες σου ώρες για λίγη μουσική είναι βραδινές..σε κερδίζει από τις πρώτες νότες! Κάπως έτσι λοιπόν, για μερικά ταξίδια ακόμα..

Μου είναι πολύ δύσκολο καμιά φορά να καταλάβω πως σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι.Το θέμα, ποιό άλλο, μετανάστες! Απόψεις εξοργιστικές...Στον δικό μου μικρόκοσμο είναι παράλογο να είναι κάποιος πρώτα Έλληνας και μετά άνθρωπος πράγμα που διαπιστώνω πως δεν ισχύει για μεγάλη μερίδα κόσμου..άνθρωποι αγαπητοί μου, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ποιά πατρίδα και ποιά σύνορα; Προσωπικά δεν θέλω καμία σχέση με πατρίδες ξενοφοβικές, ελπίζω μόνο την επόμενη φορά που θα ξημερώσει να ξυπνήσει και κάποιος.

Ταξίδια

Να ταξιδέψω; Αναρωτιέται ο κύριος Πεσσόα... Για πού, για τι, για ποίον;
Δεν έχω ταξιδέψει σχεδόν καθόλου,δεν έχω δεί άλλα μέρη από αυτά που είχα γύρω μου...αλλά έχω κάνει ταξίδια ποίο μακρινά από αύτα που θα έκαναν αεροπλάνα και τρένα και πλοία..και έχω δεί τα ίδια μέρη διαφορετικά..
Τα ποιό σπουδαία ταξίδια είναι νομίζω αυτά που κάνεις παρέα με τον εαυτό σου, ακόμα καί καθισμένος σε μια καρέκλα.