Κυριακή 27 Ιουνίου 2010


Τελευταία αποφασίζω συχνά, ή τουλάχιστον νομίζω πως αποφασίζω...ξεσκαρτάρω, δέχομαι και αποδέχομαι και μου ρίχνω και καμιά κλοτσιά να ξυπνάω απ' τον ύπνο του ρομαντισμού! Στην αρχή μου φαινόταν οδυνηρό, όσο πάει μου φαίνεται όλο και πιό χρήσιμο, φυσικά έχει κι αυτό το κόστος του...αποφεύγεις συγκινήσεις. 'Εχει όμως και τα θετικά του, μένεις και επιμένεις όσο πρέπει και όσο αντέχεις. Η μαλακία της υπόθεσης είναι η ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στα δύο..γιατί ή που θα γίνεις ένας ηλίθιος και ευτυχισμένος ονειροπόλος καμιά φορά ουτοπιστής, ή που η πουτάνα η πραγματικότητα θα σε ξενερώνει ανεπανόρθωτα σε κάθε βήμα...οπότε τι; Δεν έχω ιδέα...έχω όμως αποφασίσει τελευταία να δέχομαι καταρχήν τις ήττες μου, πίστεψέ με βοηθάει, επίσης τα ελαττώματα αυτά τα αδιόρθωτα που καμία φορά όσο και να προσπαθείς, αυτά εκεί.....και πάνω απ' όλα να μάθω να κάνω υπομονή και να 'μαι ανοιχτός σ'αυτά που θα 'ρθουν,γιατί καραδοκούν κι εκεί που δεν τα περιμένεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου