Τελευταία αποφασίζω συχνά, ή τουλάχιστον νομίζω πως αποφασίζω...ξεσκαρτάρω, δέχομαι και αποδέχομαι και μου ρίχνω και καμιά κλοτσιά να ξυπνάω απ' τον ύπνο του ρομαντισμού! Στην αρχή μου φαινόταν οδυνηρό, όσο πάει μου φαίνεται όλο και πιό χρήσιμο, φυσικά έχει κι αυτό το κόστος του...αποφεύγεις συγκινήσεις. 'Εχει όμως και τα θετικά του, μένεις και επιμένεις όσο πρέπει και όσο αντέχεις. Η μαλακία της υπόθεσης είναι η ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στα δύο..γιατί ή που θα γίνεις ένας ηλίθιος και ευτυχισμένος ονειροπόλος καμιά φορά ουτοπιστής, ή που η πουτάνα η πραγματικότητα θα σε ξενερώνει ανεπανόρθωτα σε κάθε βήμα...οπότε τι; Δεν έχω ιδέα...έχω όμως αποφασίσει τελευταία να δέχομαι καταρχήν τις ήττες μου, πίστεψέ με βοηθάει, επίσης τα ελαττώματα αυτά τα αδιόρθωτα που καμία φορά όσο και να προσπαθείς, αυτά εκεί.....και πάνω απ' όλα να μάθω να κάνω υπομονή και να 'μαι ανοιχτός σ'αυτά που θα 'ρθουν,γιατί καραδοκούν κι εκεί που δεν τα περιμένεις.

"Πάμε σινεμά απόψε; Ναι, τι παίζει;......Πάμε μωρέ να ξεχαστούμε λιγάκι.."
Να ξεχαστούμε....τόση ανάγκη έχω να ξεχαστώ που τρέχω στα αμερικάνικα, μη ρωτάς γιατί..αφού ξέρεις, αφού κατα βάθος μια απ΄τα ίδια είσαι κι εσύ..όλο μια απ΄τα ίδια, απλά κοιτάς..ξέρεις ότι πρέπει να επιβιώσεις...και όχι επειδή θα 'ρθουν μέρες καλύτερες.όχι. είναι σαν τα κύματα, που πρέπει να αντέξεις αυτό που σου 'ρθε γιατί ξέρεις ότι έχει κι άλλα, μπορεί και μεγαλύτερα..και δεν ξέρω αν είμαι πεσιμιστής ή απλά ρεαλιστής είναι λίγο τρομαχτικό όμως όταν αυτά συμπίπτουν! Το θέμα είναι να το πάρεις χαμπάρι..και να πεις ωραία είναι και τα κύματα ρε παιδιά..ωραία είναι! Να πας μια βόλτα να δείς το φως το απογευματινό..που όσο σκατά και να 'ναι όλα αυτό εκεί..ίδιο να πεις καμιά κουβέντα ωραία να πιείς και μια λεμονάδα μες τη ζέστη...και όσο μπορείς να εκτεθείς..όσο αντέχεις και λίγο παραπάνω..να λες την αλήθεια σου και να βγείς και στο δρόμο να την φωνάξεις ..ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ..τότε μπορεί και να 'χει νόημα..προσπαθώ.
Καληνύχτα.